Serzeniş / 28 Kasım 2007

Dardı, küçüktü sığamıyordun artık
Tohum büyümüş ağaç olmuştu zengin topraklarda
Dağlar kadar büyük sandığın rahim
Kutuya dönüşmüştü ayların sonunda
Tamam demiştin o an geldi vakit

Gitmeliyim artık, alışmalıyım zorluklara
Günlerce tekmeledin, bağırdın avaz avaz
Sandın ki daha güzel dışarıdaki dünya
Büyüktür nefes alabilirim en azından
Zaman geldi süzüldü vajinadan berrak sıvı

Kal demedi annen
Tutamadı kadim sandığın göbek bağı
Katıldın sende küçük aileye
Sağlıklı, çirkin eciş büçüş bir kız bebek
Mutlu etti ilk çocuğu kız olan babayı bile

O günden bu güne on dokuz yıl geçti
Almadan sürekli verdiğin yeni dünyada
Kasetler doldurdun yıllarca sesimi duysunlar diye
Yorulmadın kendini kanıtlama uğruna
Zaten doğuduğunda inanmıştı ailen soyadığını duyuracağına

Hiç yanında değildim ben senin doğum günlerinde
Şimdiyse pişmanım olamayacağımı bildiğimden gelecekte
Kalabilseydim yanında uzakta olsamda
Hayat izin vermeseydi keşke
Uysal sandığım yalanlarımın tüm mumları söndürmesine

21 - 24 Kasım 2007 ... 21 Kasım 1988'e
1-1
2-2
3-3
4-4
5-5