Para üstü

Çocukluktan beri kasiyer olmak istedim. Oysa tüm arkadaşlarım mühendis, doktor olmak istiyordu hatta içlerinde astronot olmayı isteyenler bile vardı. Sanki deliler hastanesine atılmıştım. Düşünsenize berbat bir mahallenin en kötü okulundayız ve öğrenciler doktor, mühendis olmak istiyor. Sanki olsalar kurtulabileceklermiş gibi. Bense kasiyer olmak istedim. Hayatımın amacı gerçekleşti şu an kasiyerim ve biliyor musunuz hiç bir beklentim de yok. Filmin tekinde dediği gibi ben onlara zamanımı veriyorum onlar da bana para veriyorlar. Evet verdikleri para belki az ama olsun yine de mutluyum. Tüm alışveriş arabasını okuttuktan sonra cüzdanını evde unuttuğunu hatırlayan teyzeler, parası yetişmeyen gençler, kredi kartının limiti yetmeyip cebinde 5 kuruşu olmayanlar, üstü sende kalsın diyenler ki üstü hiç bir zaman bizde kalmaz, 15 saniyede olsa muhabbet etmeye çalışan yalnızlar, sadece kötü gününde olanlar çeşit çeşit insan daha güzel bir iş olamaz anlayacağınız. Peki niye anlatıyorum bunları size? Bir hikaye olmalı değil mi? Güzel bir şeyler yazmam lazım bir hikaye anlatmam lazım nasıl istersiniz mesala?

Bir gün kasanın başında otururken astronot olmayan isteyen arkadaşımı gördüm mü?
Yine kötü gününde olmayan bir müşteri gözümün içine baktı ve bir an...
Yoksa kapitalizmin pis oyunlarını mı?

Hayır hayır anlamıyorsunuz. Size sadece; kredi kartı limiti yetmeyenlerin hepsinin 2'den fazla kredi olduğunu, parası yetmeyen gençlerin "abi yap bir şeyler" bakışı attığını, kötü gününde olanların beni azarladığında, ben de alkol satışında kimlik soruşumu, üstü kalsınsa madem cebime atayım dersem işimden atılabileceğimi anlatabilirim. Hayatının amacı kasiyer olmak isteyen birinden güzel bir şeyler yazmasını bekleyemezsiniz.

Çok basit sabah kalkıyorum, işime gidiyorum; sonra geri dönüyorum. Ceviz ağacı olmam ya da olmamam fark etmiyor ne polis benim farkımda ne de sen diyebileceğim biri. İşte benim hikayem bu.