Çok daha güzel kurmuştum aslında cümleleri yolda
Herkesin mutlu olduğu bir ortamda buruktan da öte daha sadesi mutsuz olmak çok kötü diye düşündü. Bekledi biraz. Normal olmak gerçekten zor olabilirdi ama normalmiş gibi davranmak, herkes gibi olmak bu kadar zor olmamalıydı. Benliği tüm askerleriyle kendisiyle böylesine şiddetli savaşmamalıydı. Sürekli kendi kendine çok kötü durumdasın çok kötü durumdasın dememeliydi. Lise ergen çocuğu tavırlarından artık kurtulmalıydı. Ama başaramadı işte böylece mezuniyet töreninin ilk provasından merdivenleri koşarak terk etti. Oysa ki ailesi, sevgilisi, arkadaşları hepsi kendisinin orada bulunmasını istiyordu ama o yapamadı. Oysa ki umudu vardı yapabileceğini düşünüyordu. Dışarı çıktı, derin bir nefes aldı, gözleri doldu ama tuttu kendini, kendi kendine ağlamanın çok saçma olacağını düşündü. Sevgilisine mesaj attı kendisinin katılamayacağını ama onun mutlaka orada bulunması gerektiğini söyledi. Yanına gelmeyi düşünen ailesini aradı ve mezuniyete katılmayacağını söyledi. Neden dediler? Bir şey söylemek istemedi işte dedi çünkü seviyordu ailesini, üzmek istemiyordu ama o ailesini ne kadar üzmemek isterse ailesi o kadar üstüne geliyordu. Neden gitmiyorsun oğlum? duydu. Neden böylesin oğlum? duydu. Neden böyle yapıyorsun oğlum? duydu. Sonra dayanamadı üzdü annesini sonra annesini üzdüğünden bir kat daha üzüldü. Hemen ardından sevgilisi aradı lütfen gel dedi. Gerisini duyamadı arkadan fakültedeki en sevmediği öğretim üyelerinden birinin yoklama yaparkenki sesine takıldı. Duyamıyorum dedi telefonu kapattı. Evi biraz uzaktı yürüdü hızlıca bir işi varmış gibi yürüdü oysa ki hiç bir işi yoktu. Hiç bir zaman sevemediği bu şehirde 6 sene geçirmenin sinirini yaşıyor bir yandan da hayatının sonuna kadar nefret edeceği bir işle meşgul olacağı kafasını sikiyordu. Kabullendi bira aldıklarında onlara bardak veren tekele gitti. Bir orta boy rakı biraz fıstık aldı, yukarıdaki dindar marketten karpuz aldı. İyi davrandılar ona havanın ne kadar sıcak olduğunu söylediler o da onlara iyi davrandı. Çıkarken hayırlı işler demeyi unutmadı, eve geldi. Ölmek istedi ama ölemedi belki ölene kadar içerim dedi ama onu da başaramayacağını biliyordu. Bilgisayarı açtı ve bunları yazdı.
Herkesin mutlu olduğu bir ortamda buruktan da öte daha sadesi mutsuz olmak çok kötü diye düşündü. Bekledi biraz. Normal olmak gerçekten zor olabilirdi ama normalmiş gibi davranmak, herkes gibi olmak bu kadar zor olmamalıydı. Benliği tüm askerleriyle kendisiyle böylesine şiddetli savaşmamalıydı. Sürekli kendi kendine çok kötü durumdasın çok kötü durumdasın dememeliydi. Lise ergen çocuğu tavırlarından artık kurtulmalıydı. Ama başaramadı işte böylece mezuniyet töreninin ilk provasından merdivenleri koşarak terk etti. Oysa ki ailesi, sevgilisi, arkadaşları hepsi kendisinin orada bulunmasını istiyordu ama o yapamadı. Oysa ki umudu vardı yapabileceğini düşünüyordu. Dışarı çıktı, derin bir nefes aldı, gözleri doldu ama tuttu kendini, kendi kendine ağlamanın çok saçma olacağını düşündü. Sevgilisine mesaj attı kendisinin katılamayacağını ama onun mutlaka orada bulunması gerektiğini söyledi. Yanına gelmeyi düşünen ailesini aradı ve mezuniyete katılmayacağını söyledi. Neden dediler? Bir şey söylemek istemedi işte dedi çünkü seviyordu ailesini, üzmek istemiyordu ama o ailesini ne kadar üzmemek isterse ailesi o kadar üstüne geliyordu. Neden gitmiyorsun oğlum? duydu. Neden böylesin oğlum? duydu. Neden böyle yapıyorsun oğlum? duydu. Sonra dayanamadı üzdü annesini sonra annesini üzdüğünden bir kat daha üzüldü. Hemen ardından sevgilisi aradı lütfen gel dedi. Gerisini duyamadı arkadan fakültedeki en sevmediği öğretim üyelerinden birinin yoklama yaparkenki sesine takıldı. Duyamıyorum dedi telefonu kapattı. Evi biraz uzaktı yürüdü hızlıca bir işi varmış gibi yürüdü oysa ki hiç bir işi yoktu. Hiç bir zaman sevemediği bu şehirde 6 sene geçirmenin sinirini yaşıyor bir yandan da hayatının sonuna kadar nefret edeceği bir işle meşgul olacağı kafasını sikiyordu. Kabullendi bira aldıklarında onlara bardak veren tekele gitti. Bir orta boy rakı biraz fıstık aldı, yukarıdaki dindar marketten karpuz aldı. İyi davrandılar ona havanın ne kadar sıcak olduğunu söylediler o da onlara iyi davrandı. Çıkarken hayırlı işler demeyi unutmadı, eve geldi. Ölmek istedi ama ölemedi belki ölene kadar içerim dedi ama onu da başaramayacağını biliyordu. Bilgisayarı açtı ve bunları yazdı.
0 yorum:
Yorum Gönder