Bu adaletsiz dünyada ben oturup biramı yudumlarken karşımda küçücük henüz gençliğin geri gelmeyeceğini bilmesi gereken ama bilmeyen gençler sandalyeleri topluyor, farkındalar bu boktan durumun ama ellerinden bir şey gelmiyor.
Peki rahatsızlık mı hissettiğim bilmiyorum belki de sadece sarhoşluk. Peki neden buraya yazıyorum buraya bilmiyorum belki de sarılıyorum kendi kendime. Bir şey yapamamak donup kalmak ve öylece çok sade bir şekilde geçen zamanı izlemek… olurdum belki ufak bir ayrıntıda ufak bir şansın tutmamasında tüm hayatın değişebiliyor. Keşke bazı insanlar bu kadar çalışmasa keşke biraz daha eşit olsak. bu sarhoşluk değil galiba… eski sevgililerlle başka bir evrende mutluluk o başka evrendeki benler de aynısını benim için diliyor eminim. Çünkü benim galiba hep şansım yaver gitti. Gitmeyenler de dedi ki boşver zaten için dışın yanaar döner.
Peki neden sorusu ne olacak? Neden sorusunu bir kenara bırakmak lazım galiba zira çoğu zaman nedeni olmadan dönüp hepinize el sallıyoruz neticesinde öldüğümüzde. Yine de tüm bu adaletsizlik tüm bu şansın bana gülmesi ve bazılarına gülmenesi içimi acıtıyor. Keşke geçmişte yaşasaydım belki de yaşadım kim bilir milyonlarca insan inanıyor neticesinde krallıklar yıkıldı kuşlar göçtü.
Son olarak zor zamanlar oluyor ve içinden çıkıyoruz bir şekilde. Kinseyi kırmadan sadece kendimize sarılmadan yapmak lazım yoksa benin için hep cehennem yeri sizin için de öyle.
Yolumuz ateşmiş
Ne fark eder
Her zaman hissedeceğiz bu adaletsizliği
Yuvarlanmadan herkese sarılarak
Arkamıza bakmadan umudumuzu koruyarak
Yaşamaya devam edeceğiz
