Hepinize El Salladım Dinlerken

 Bu adaletsiz dünyada ben oturup biramı yudumlarken karşımda küçücük henüz gençliğin geri gelmeyeceğini bilmesi gereken ama bilmeyen gençler sandalyeleri topluyor, farkındalar bu boktan durumun ama ellerinden bir şey gelmiyor. 

Peki rahatsızlık mı hissettiğim bilmiyorum belki de sadece sarhoşluk. Peki neden buraya yazıyorum buraya bilmiyorum belki de sarılıyorum kendi kendime. Bir şey yapamamak donup kalmak ve öylece çok sade bir şekilde geçen zamanı izlemek… olurdum belki ufak bir ayrıntıda ufak bir şansın tutmamasında tüm hayatın değişebiliyor. Keşke bazı insanlar bu kadar çalışmasa keşke biraz daha eşit olsak. bu sarhoşluk değil galiba… eski sevgililerlle başka bir evrende mutluluk o başka evrendeki benler de aynısını benim için diliyor eminim. Çünkü benim galiba hep şansım yaver gitti. Gitmeyenler de dedi ki boşver zaten için dışın yanaar döner. 

Peki neden sorusu ne olacak? Neden sorusunu bir kenara bırakmak lazım galiba zira çoğu zaman nedeni olmadan dönüp hepinize el sallıyoruz neticesinde öldüğümüzde. Yine de tüm bu adaletsizlik tüm bu şansın bana gülmesi ve bazılarına gülmenesi içimi acıtıyor. Keşke geçmişte yaşasaydım belki de yaşadım kim bilir milyonlarca insan inanıyor neticesinde krallıklar yıkıldı kuşlar göçtü.

Son olarak zor zamanlar oluyor ve içinden çıkıyoruz bir şekilde. Kinseyi kırmadan sadece kendimize sarılmadan yapmak lazım yoksa benin için hep cehennem yeri sizin için de öyle. 

Yolumuz ateşmiş

Ne fark eder

Her zaman hissedeceğiz bu adaletsizliği 

Yuvarlanmadan herkese sarılarak

Arkamıza bakmadan umudumuzu koruyarak

Yaşamaya devam edeceğiz

zor

 Çabalamanın boş geldiği zamanlar yaşıyorum 

Belki de hep öyle yaşıyorum 

Hep demesek de çoğu zaman

Hayatın tatlılığı ve önemsizliğimiz

Küçücük bir kurşun kalemininin noktası

Dünyanın ortasından geçen hayali çizgi

Ve tüm bunlar belki de bir post rock grubu ismi

Tüm ilaç ve uyuşturuculara rağmen

Zor yine de tutunmak bir dala

Bilmiyorum

 Bilmiyorum neden yazıyorum

Bir iz bırakmak mıdır amacım

Kimsenin en sevdiklerinin seni en çok sevenlerin bile umrunda olmayan yazılar

Kişisel baş dönmesi diyorum ben buna

Baktım baktım bir şey göremeyince bakmayı bıraktım

 Berbere yoksa kuaför mü demeliyim? Neyse ne önemi var? Kısacası her saçlarım kesildiğinde kendimi bildim bileli üzülürüm. Şimdi ise beyaz oranının her geçen vakit arttığı dökülen saçlarımı önümde görünce uzun uzun bakıyorum, bakıyorum sonra diyorum ki saçı kesene zaman ne hızlı geçiyor. Bayat ama en sevdiğim cümle zaman hiç bir şey yapmaksızın çok hızlı geçiyor. Eskiden zevk aldığım aktiviteler artık sadece gösteri olmuş. Her geçen vakit kötü bir şeylerin olma ihtimali bir önceki güne göre artıyor. Bunun bilincinde yaşayıp kendimi kötü bir şey olduğunda hazır hissedeceğim gibi gelse de insan nasıl alıştırabilir kendini ölüme? Küçükken hep şöyle dua ederdim tüm sevdiklerimden önce öleyim diye şimdilerde bir çocuk kadar mutlu olmasam da bencil ruhum o kadar da içten istemiyor herkesten önce ölmeyi.

İnsanlara bakıyorum sıklıkla sonra da en az benim kadar salaklar çoğu zaman daha fazlası diye düşünerek bakmayı bırakıyorum. Başlat anlatmaya deseler 2 saatte biter anlatacaklarım. Herkese aynı hikayeler, aynı böbürlenmeler benzer mübalağalar. Futbolcu olup rövaşata ile şampiyonluk golünü atmayı hayal ettiğim günler ne çabuk geçti. Şimdi kurduğum hayaller beni kötü tarafa çekmeye çalışan hırstan başka bir şey değil. 

Bu aralar

Bu aralar bana da zor geliyor tutunmak 

Yine gözümüz yükseklerde

 Ne güzel şarkıymış yahu. Çok vurdu yine gözümüz yükseklerde hayat geçiyor perde perde 

Yapamadığım bir çok şey var 

Hem tatminsizim hem günahkar 

Hakikaten yapamadığım yapmadığım böyle olmak istemeyip böyle olmamak için çabalamadığım o kadar çok an var ki. Kısa uğraşlar bekleneni bulamamak. İşler yolundayken fark etmeyip hep işler yolunda gitmiyor demek. Gerçekten hem tatminsiz hem günahkarım. Çoğumuz böyle. Kağıt verseler tüm istediklerini yaz şu andan itibaren tüm hayatın bu şekilde olacak deseler ben yine aynı ben. 

 Keşke yolu olsa siz gibi olmanın dedi. Sonra devamını getirmedi çünkü bu laflar için sanki biraz yaşlanmıştı oysa eskiden olsa yazıverirdi tüm sosyal medya hesaplarına. Başkası yazsa içten dalga geçerim diye düşündü. Zaten herkes siz yani onlar gibi olmak istiyor bunda bilinmeyen bir şey yok.

Yine de bazen yazmak istiyordu anlamsızca kelimeleri arka arkaya koymak belki yıllar geçtikten sonra okurdu yıllar önce yazdıklarını hiç okumadı ama yine de buradaydım diyordu kendince. Ben de yaşadım hiç fark etmediniz ama buralardaydım sizin gibi olmak istiyor siz gibi varoluşsal sıkıntılar yaşıyordum. 

Sigara mı içsem ki dağılır o zaman kafam diye düşündü. İçerken niye içiyorum ki bunu diye kendime lanet ederim. Çok sık lanet ederim kendime. Hayatım keşke, ama ve niye istediğim gibi gitmiyor işler ile doldu taştı. Yine de umudumuz var kendimizi bildik bileli bir gün şans dönecek. Oysa ki normal bir insan için şansın döndüğü bir hayat yaşıyorum. O yüzden dönmesini istemekten pek emin değilim. Neyse deyimi tartışmanın vakti değil... 

Oğlum geldi kapıyı açalım